Pieniński Park Narodowy

Pomysł utworzenia parku narodowego na terenie Pienin zrodził się z zachwytu dla niespotykanych walorów tej ziemi. 1 czerwca 1932 roku powstała jednostka organizacyjna pn. „Park Narodowy w Pieninach”, która wespół z powołanym w lipcu 1932 roku Słowackim Rezerwatem Przyrodniczym w Pieninach, utworzyła pierwszy w Europie pograniczny park narodowy. Obecnie Pieniński Park Narodowy obejmuje 2346,16 ha ziemi. Charakteryzuje go duża różnorodność biologiczna-wyodrębniono tu 12 naturalnych i 9 zastępczych zbiorowisk roślinnych. Spośród naturalnych ekosystemów na szczególną uwagę zasługują murawy naskalne najczęstsze siedlisko pienińskich endemitów i reliktów, a także rzadkich roślin wysokogórskich i kserotermicznych. Jedyny w swoim rodzaju ekosystem naturalny stanowią reliktowe laski sosnowe z niskimi, przedziwnie powykręcanymi starymi drzewami rosnącymi na szczytach skał. Wśród ekosystemów zastępczych-czyli takich, które wykształciły się pod wpływem tradycyjnej gospodarki rolnej-szczególne miejsce zajmują łąki porośnięte storczykami. Teren Pienińskiego Parku Narodowego udostępniany jest do zwiedzania, a także do prowadzenia prac badawczych. Około 25% powierzchni parku stanowią ścisłe rezerwaty przyrody, z których najładniejszymi są: Macelowa Góra, Masyw Trzech Koron, Dolina Pienińskiego Potoku. Na obszarach objętych ochroną ścisłą możliwa jest obserwacja naturalnego przebiegu procesów przyrodniczych. Zwiedzanie parku to doskonała okazja do bliskiego kontaktu z naturą, bezcenna lekcja biologii i szansa na zregenerowanie sił fizycznych i psychicznych. W Czorsztynie, Sromowcach Wyżnych - Kątach i Szczawnicy znajdują się przy wejściach do Parku pawilony wystawowe.

Więcej informacji znajdziesz tutaj: PIENIŃSKI PARK NARODOWY